Een beetje de vreemde eend in de bijt op het festival, The Kids uit Antwerpen, Bloody Belgium. We weten dat ze in de States behoorlijk legendarisch zijn. Zeker de eerste twee lp’s zijn er gegeerde items in punkrockmilieus. Deerhoof wilde hen ook wel eens aan het werk zien, en zo geschiedde. Ludo Mariman en zijn kompanen zijn duidelijk in vorm, spelen vol overgave, werken zich ongegeneerd letterlijk in het zweet en punkrocken er stevig op los. Bloody Belgium, Fascist Cops, een mooie versie van 12XU van Wire, waarop Ludo loos gaat op zijn gitaar, we krijgen het allemaal voorgeschoteld. Samen met veel anarchie, haat tegen de monarchie en zo nog wel wat. Het zou best leuk kunnen zijn, alleen hebben we er na een klein half uur wel genoeg van. Hoe ovetuigend en oprecht The Kids dan ook mogen overkomen, ze hebben te weinig echt goede nummers om hun show overeind te houden. En, potverdikke, het staat veel te luid. Niet dat we geen volume kunnen verdragen, maar nu gaat te veel verloren. Daarmee zijn ze eigenlijk de eerste band op het hele festival die te luid speelt voor wat ze willen overbrengen. Uiteindelijk siert het de band dat ze nog steeds, na al die jaren, hun songs met volle overgave brengen, zich nergens iets van aantrekken en het gewoon doen omdat ze er plezier in hebben, en niet omdat ze er rijk van zullen worden. Binnen tien jaar in je bejaardenhuis om de hoek.