Een herfstige zomerdag. Een hevige storm ligt op de loer, de regen klettert al urenlang. Ze voorspellen fikse hagelbuien. Nog net geen sneeuw. Het is het perfecte weer voor de tweede cd van avantfolkie Sharon Kraus. Muziek vol weemoed die een melancholische bui alleen maar intenser maakt. Mishandelde mensen, verkracht, vermoord of anderszins misdeeld, spelen de hoofdrol in de wereld van Kraus. Behalve haar intense en wondermooie vocalen, horen we voornamelijk fiddle en violen, naast een sporadische banjo, harmonica of gitaar. En toch is dit geen traditionele folk. Er wordt gezocht naar vernieuwing en dat spruit voort uit haar deelname aan de zogenaamde Fishtown-scène, waar ook Fursaxa, Scorces en Jack Rose deel van uitmaken. Qua sfeer en toonzetting komt ze dicht in de buurt van de gemoedstoestanden van Martyn Bates en David Tibet, waardoor we deze uit Philadelphia afkomstige dame met veel spleen diep in ons hart sluiten.
Kraus werkte niet alleen samen met de van Loop Guru bekende Dave Muddyman in het project Birdloom, waar folk wordt gecombineerd met elektronische soundscapes, maar draagt haar steentje tevens bij aan de dubbelcd Yuletide van de psychedelische folkband The Iditarod. De kern van Jeffrey Alexander en Carin Wagner componeerde een schaar aan winterse liedjes, die in hun uitvoering worden bijgestaan door een keur aan gelijkgezinde muzikanten. Winterse themas voeren de boventoon, alsof de wereld nu reeds is herschapen in een wit sneeuwtapijt. Twee goed volgepropte cds is misschien wat veel van het goede, maar wie houdt van die donkere en winterse dagen kan eindeloos genieten. Niet onmiddellijk muziek die past bij alweer een mislukte zomer, maar de winter is sowieso bij ons nooit veraf. Intense treurnis en genieten tegelijk, The Iditarod weet het perfect te combineren