Somethings Got To Give

‘Somethings Got To Give’ is reeds het derde album dat The Come N’Go voor Voodoo Rhythm maakt, en het is meteen hun meest melodieuze cd tot op heden. Had het kwartet voorheen nog de gewoonte om zijn nummers in de vernieling te rammen door middel van feedback en ferme gitaaruithalen, dan houden ze het nu allemaal een stuk meer bescheiden. Misschien ligt dat wel aan het nieuwe, vijfde lid Robert Butler. Butler speelde eerder onder meer bij Reverend Beat-Man, Get Lost en Miracle Workers en kent aldus het klappen van de zweep. Minder dan gedacht is zijn basspel dominant in de nummers op deze plaat, maar hij zorgde ongetwijfeld voor de meer gestroomlijnde sound. De Zwitsers spelen uiteraard nog steeds rock’n’roll die het best tot zijn recht komt op podia in donkere holen en erkennen nog steeds The Oblivians en The Reatards als hun meesters. Ze namen de plaat op in het walhalla Memphis, weliswaar in de huiskamer van Alicia (Lost Sounds). Ze blijven klein in hun grootsheid en weten hun wilde rock’n’roll goed te vatten op dit schijfje. Probleem bij de plaat is dat alle nummers eender klinken. Verrassende wendingen of inventieve melodieën zijn niet aan deze band besteed. Rammen en veel pinten pakken wel. ‘Somethings Got To Give ‘ is gewoon een feestplaatje voor een wilde kroegentocht.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!