Vier jaar geleden bracht Son, Ambulance ‘Key’ uit op het Saddle Creek-label waar ook Bright Eyes toen furore maakte. Helaas klonk het album toen ook als een slap afleggertje van de band rond Conor Oberst.
Na enkele jaren stilte komt Joseph Knapp met opvolger ‘Someone Else’s Déjà Vu’ op de proppen. Nu Oberst met zijn band slechts de schim is van de songwriter die hij tot voor kort was, voelt Son Ambulance zich klaarblijkelijk niet meer genoodzaakt om hem te imiteren. Dat levert dus een album op dat danig verschilt van het vorige, al weten we niet of deze nieuwe worp ons lang zal kunnen bekoren.
Het nieuwe geluid grijpt terug naar een soort exotische melancholische pop, die ons wat doet denken aan een extreem slome Belle And Sebastian of een Beach Boys op tranquilizers (zoals in ‘Legend of Lizeth’). Eigenlijk is het grote dilemma: is dit nu mooi of gewoon kitsch? Één nummer verdragen we nog wel, maar zodra het extreem melige ‘Wild Roses’ inzet, kunnen we niet snel genoeg de next-button induwen. En zo balanceert elk nummer op die dunne scheidingslijn. Hier en daar is er wel een lekker wegluisterend nummer (‘Horizons’), maar het uiteindelijke oordeel is toch negatief. We blijven licht allergisch voor zoveel zeemzoetigheid.