Zijn we verblind door de hoes of is het toch de muziek die ons finaal op het rechte pad zal houden? Feit is, al vier weken lang speel ik met deze verzamelaar. Ze viel in mijn bus op de tweede dag dat de sneeuw met bakken uit de lucht viel. Soms kan je maar beter geen plannen maken. Ze gaat door mijn vingers, ik speur naar de details in de tekening en zoek op het web naar de gezichten achter de verschillende groepen. Ik houd van compilaties die door muzikanten zijn samengesteld, ze zeggen soms meer dan hun eigen plaatwerk doet. The Marcia Blaine School For Girls toegegeven, het is een mondvol, ook wij hadden er nog nooit van gehoord komen uit Glasgow en ze grossieren door de weidse muzikale velden van Schotland. Op Some Paths Leads Back Again verzamelen ze een illuster aantal namen. The Village Orchestra, Tersh Jetterax, en Feld blijven het langst hangen. Natte sneeuw is heerlijk en het smelt in mijn hand. Some Paths balanceert tussen pure indie en de fluwelen elektronica van landgenoten Boards Of Canada. Even maar is de wereld vrij van angels en valkuilen. Schapen grazen op de weide, labtops zoemen zacht, iemand grijpt naar zijn gitaar. De maat wordt ingezet. De lichtinval is nagenoeg perfect. Sneeuwvlokken dwarrelen in het rond. Een uitstekende verzamelaar van een uitstekend label.