Hoe dans je op witte ruis? Of op drones? Omdat er geen fotos afgedrukt staan op het cd-digipack, komen we niet te weten wat choreograaf Georg Blaschke aangevangen heeft met de elektro-akoestische somatische soundtracks van Ulrich Troyer. We zijn dus op onze eigen verbeelding aangewezen, en jullie weten dat we dan nooit verder komen dan mensen die halfnaakt doodstil op hun rug liggen. In elk geval is dit moeilijke muziek om op te dansen: soms horen we slechts een minuscuul geluidje dat in loop gezet wordt, en door schier eindeloze echokamers wordt gejaagd. Groot is het contrast met de massieve geluidsmuur van noise, concrete geluiden en gitaardrones, die wordt opgetrokken tijdens hoogtepunt Somatic Script. Naar het einde toe laat Troyer het gaspedaal los, en wordt deze cd met de minuut toegankelijker omdat zowel compositorisch (dubritmes) als klankmatig (verknipte technogeluiden, melodica, en gitaren) gewerkt wordt met bronmateriaal waar iedereen op kan dansen, zelfs