Het debuut van Dasher zat al lang in de pijplijn, maar is er nu pas. In de loop van 2014 verschenen er een paar nummers online van de band uit Atlanta en die beloofden al heel wat. Het vervolg bleef echter uit. Om allerlei redenen viel de band uit elkaar. Frontvrouw/drumster Kylee Kimbrough doorstond een aantal persoonlijke stormen. Om die te ontvluchten verhuisde ze naar Bloomington. Een kleinere stad, pakweg zevenhonderdvijftig kilometer noordelijker. Daar bouwde ze de laatste drie jaar aan een nieuwe band en nieuwe nummers. Dat debuut moest nu maar eens worden afgewerkt. Was het de moeilijke tijd waar ze doorging? Was het de tijd die ze noodgedwongen moest nemen om aan de plaat te werken? Wat het ook was, maakt niet zoveel uit, maar het resultaat is een mokerslag. In iets meer dan een half uur schreeuwt Kimbrough alles aan flarden in de furieuze mix van de niet-dromerige variant van shoegaze, knetterharde garagerock en invloeden uit donkere black metal. Eén van de hoogtepunten van de plaat is de vier minuten durende titeltrack. Beginnen deden ze trouwens met ‘We Know So’, een furieuze lap acidpunk. Eén van de persoonlijke problemen die Kimbrough moest doorstaan, was een zeer heftige relatiebreuk. Toch als we mogen afgaan op misschien wel het heftigste nummer van de plaat, ‘Trespass’. Heftig, furieus en duidelijk honderd procent gemeend. Meer is er soms niet nodig om ons te overtuigen.