Met een bandnaam als Okkultokrati valt het niet te verbergen dat we met een stel Noren te maken hebben, Noren uit Oslo dan nog wel. De band, met leden die eerder onder meer met Haust furore maakten, is toe aan zijn tweede album, na eps, splits met onder meer Arabrot en debuut No Light For Mass uit 2010. Dat album duurde 24 minuten, nu overtreft de band zich en klokt de cd toch iets meer dan een half uurtje. Het kwartet stelt expliciet geen metal of hardcore te willen maken, en al zitten er invloeden uit die genres in de sound, het is black-n-roll met als basis onversneden punkrock. Necromantic Rock noemen ze het zelf, en daar zit zeker iets in. Tekstueel hebben ze het over het einde, van het universum, van de wereld en van het ik, het individu. Een einde aan alles en iedereen, dus een scheut black metal kan niet ontbreken. Het gros van de songs klinkt als een mengeling van Entombed, Discharge en Venom, al kan het ook plots een stuk trager. Acid Eagle One is een machtig stukje sludge inclusief de obligate riffjes die aan Black Sabbath refereren. We So Heavy is de tweede vreemde viking. Zwaar zoals de titel al doet vermoeden, psychedelisch, lang en verslavend. Daarbij zijn de overige acht songs behoorlijk gewoontjes, net doordat deze twee nummers zo anders zijn. Ze piepen boven de rest uit, een rest die niet origineel klinkt, maar wel uitermate bedreven. Snelle, thrashy black-n-roll zoals de vier eerste songs laten horen. Wat ons betreft mag de band meer van die zijsprongen maken, of ze gewoon aan het einde van de plaat zetten. Nu springt de sfeer plots een andere richting op en slagen we er niet in ons volledig te laten meeslepen.