De achterneefjes van de Industriële Muziek dragen trots de Dood in hun naam, bedenken titels als ‘0=1996u4.166’ en waarschuwen epileptici dat ze beter uit de buurt van deze cd blijven. Muzikaal blijft alles binnen de verwachtingen: een repetitieve afwisseling van hoge/lage frequenties en machinale ritmes. Oude tapes zijn de dode dingen die op wetenschappelijke wijze weer tot leven gewekt worden. De kille klinische (mede door de afwezigheid van stemmen) sound roept herinneringen op aan de allereerste experimenten van Lustmord en S.P.K., twee legenden die elk op hun wijze een goed uitgevoerde autopsie wisten te waarderen. Toch is deze degelijke lijkendiefstal met gemak het beste dat de heren Devis (Teatro Satanico) en Corbelli (Atrax Morgue) tot op heden gerealiseerd hebben.