Een passie voor vinyl en een halve obsessie met Pink Floyd en psychedelica zijn de triggers die Nederlander Charles Beterams in 1997 deden besluiten om een eigen label uit de grond te stampen, Tonefloat, dat ondertussen wereldwijd bekend staat om zijn exuberante luxevinyluitgaves. Die achtergrond heeft hij gemeen met Steven Wilson. Het mag dan ook niet verbazen dat de twee elkaar hebben gevonden. Wilson staat momenteel op het punt om op grote schaal door te breken met zijn meest ambitieuze band Porcupine Tree, maar kanaliseert zijn muzikale talent tegelijkertijd ook in een hele waaier aan projecten zoals Bass Communion, Blackfield, No-Man en Continuum, zijn samenwerking met Dirk Serries (Fear Falls Burning, vidnaObmana). Zijn minst bekende project is I.E.M. waarbij hij spacerock (Pink Floyd, Ozric Tentacles) paart aan krautrock (Neu!) en naar Muslimgauze knipogende etnische elektronica en dub. Deze weergaloos vormgegeven dubbelelpee groepeert een album uit 1996, de An Escalator To Christmas ep uit 1999 en circa een kwartier aan bonusmateriaal. Het zoveelste bewijs van Wilsons uitzonderlijke kameleontisch talent. Zelfs toen al! (www.swhq.co.uk)
Met Oak geeft Tonefloat ook een platform aan Nederlands talent. Sleep Dream Walk Enter is de opvolger van het drie jaar oude Building Steam. De kern van Oak bestaat uit Hans Brussee (ex-Spasmodique) en Olivier Schutte, maar zowel in de studio als op het podium worden ze bijgestaan door een hele hoop gastmuzikanten. Op hun nieuwe album gaat het duo opnieuw aan de slag met een breed gamma aan instrumenten waardoor het totaalgeluid bijzonder rijk klinkt. Sleep Dream Walk Enter combineert de romantiek van doordachte sfeerpop met bezwerend minimalisme en slaagt daardoor een plek af te dwingen tussen The Blue Nile en Talk Talk ten tijde van Spirit Of Eden. Bijzonder markant ten slotte is de bloedmooie cover van Bang Bang van Sonny & Cher.
(www.oakidoaki.com)
Dapper, eigenzinnig, maar commercieel niet altijd even verstandig want ongetwijfeld verdomd lastig om aan de man te brengen, is de reissue van Slow Life van de Brit Theo Travis. Initieel op cd verschenen in 2003 krijgt dit op dubbele vinyl geperste werkstuk als extra drie nooit eerder uitgebrachte nummers mee, inclusief een bewerking door Bass Communion. Basisinstrument op Slow Life is de fluit. Door in de studio live meerdere lagen van loops te creëren, weet Travis zich met zijn system of ambitronics te situeren tussen ambient, hedendaags klassiek, het minimalisme van Steve Reich en het repetitieve van Brian Eno en Robert Fripp. Zoals altijd is de oplage van al deze vinyljuweeltjes strikt gelimiteerd.