Quack Quack is tof en een beetje gek, het zal u niet verbazen. Dit debuut zit ergens tussen de belletjespostrock van The Mercury Program, de ritmische, jazzy dub van Tortoise en rommelige lo-fi in. Three laat een hypnotiserend orgeltje ronddwarrelen, Toc H is hobbelende Tortoise met venijnige gitaaruithalen, in D Motherfucker D wordt er gestruikeld over spastische percussie en komt zelfs de koebel van Ui langs. De meeste songs balanceren op het randje van de kitsch door het orgeltje, dat gevaarlijk dicht bij muzak aanleunt, maar de bas klinkt indie genoeg om tegengewicht te bieden. De ware sterkte van deze release zit in het percussieve element, dat het maximum haalt uit breaks, overdaad en minimalisme dikwijls in één en dezelfde song. Er staat eigenlijk maar één rechtlijnig nummer op deze Slow As An Eyeball (wat een geweldige titel trouwens): afsluiter Jack Of None, een tollend melodietje dat op de vrolijkste krautrockgroove gezet is die we in tijden gehoord hebben. Te gekke achtergrondplaat, die vooruit dan maar ook nog eens zomers klinkt.