Uit het zuiden van Louisiana (Baton Rouge) zet het trio Woorms, bestaande uit gitarist/zanger Joey Carbo, bassist John Robinson en drummer Aaron Polk zich met zijn debuut ‘Slake’ meteen stevig op de sludgekaart. Openen doen ze de plaat echter met ‘Corpse Corps’, dat wat doet denken aan Current 93. ‘Find A Meal Find A Bed Find A God’ dat erna komt, klinkt als Melvins zoals ze zouden moeten klinken. ‘Veni Vidi Fucki’ opent met een angstaanjagend, door een vrouw verteld verhaaltje waarna het nummer openbarst en klinkt als heel vroege Swans. Van een openingstrio gesproken. ‘Stiff Upper Lisp’ is absoluut geen verwijzing naar AC/DC’s ‘Stiff Upper Lip’ maar een apocalyptisch aandoend nummer dat ergens tussen Karp en Neurosis uitkomt. ‘Urine Trouble Now’ is dan weer noiserock in de lijn van The Jesus Lizard en een stem die wat neigt naar Michael Gerald van Killdozer. Woorms is dan ook heel wat meer dan zomaar weer een sludgebandje. Superieure noiserock in de traditie van voornoemde helden met een onheilspellende boodschap op de koop toe. Dat neurotische en waanzinnige komt nog meer tot uiting in een nummer als ‘Our Lady Of Perpetually Shitfaced’. Traag, overdonderend, schrapend en schurend in feedback. ‘Slake’ is een prima noiserockdebuut van een band die nog heel wat brokken zal maken.
Big’n is er eentje van de oude noiserocklichting. De band komt uit Chicago, werd in 1990 opgericht en bleef net onder de grote namen van het genre hangen, al staat Big’n bijvoorbeeld wel op een AC/DC-tribute dubbelsingle waar ook Shellac, Brise-Glace en U.S.Maple op staan. De band bracht platen uit op legendarische labels als Skin Graft en Gasoline Boost; en Brian Wnukowski zat in de jaren 2000 in de band Haymarket Riot. Het kostte Big’n dan ook geen moeite om Steve Albini aan boord te halen voor het zes nummers tellende ‘Knife Of Sin’. Zes nummers klassieke noiserock die nog steeds relevant blijkt te zijn en als standaard kan gelden voor veel hedendaagse bandjes die in het genre actief zijn.