Het verhaal is zo onderhand bekend. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw zette de Britse groep Henry Cow een nieuwe standaard voor wat tegenwoordig avantpop genoemd wordt. Uit de ruïnes van dit collectief ontstonden onder meer de groepen Art Bears en The Work (zie elders in dit nummer). Na het verscheiden van de Art Bears vertrok gitarist/multi-instrumentalist Fred Frith naar New York, waar hij actief werd in de downtown-scene. Hij ontmoette bassist/producer Bill Laswell en vormde met hem en drummer Fred Maher het powerrocktrio Massacre. Later startte Frith samen met cellist Tom Cora (bekend van zijn bijdragen aan The Ex) de groep Skeleton Crew.
Massacre functioneerde slechts een paar jaar, waarin ze één plaat maakte: het live opgenomen Killing Time(1981). Daarop speelde ze een vorm van freerock: het had alles te maken met de energie van rockn roll, maar de vrijheid die de muzikanten zich permitteerden, was die van de freejazz. Wat dat betreft, vinden noisegroepen als Boredoms, Ruins en John Zorns Naked City hun inspiratie in Massacre.
De heruitgave van Killing Time (volgens het persbericht for the first time at the correct speed) laat goed horen waartoe Frith, Laswell en Maher in die dagen in staat waren: explosieve, grotendeels geïmproviseerde powerrock, hallucinerend en geaard tegelijk.
Skeleton Crew is een ander verhaal. De groep startte in 1982 als kwartet, waarvan twee leden niet op kwamen dagen. Frith en Cora gingen met ze tweeën verder en om het geluid niet al te karig te maken verdeelden ze het slagwerk tussen hun tweeën ook live, wat altijd een tamelijk spectaculair gezicht opleverde. Niet alleen omdat ze het slagwerk tussen hen beiden verdeelden, terwijl ze een tweede instrument bespeelden (Frith: gitaar, basgitaar, viool, piano, keyboards; Cora: cello, basgitaar, keyboards), maar ook omdat ze aantrekkelijke songs speelden met teksten die ze afwisselend zongen. Een voor die tijd ongebruikelijke factor was hun gebruik van tapes, zon beetje als voorloper voor de tegenwoordig prominent aanwezige samplers, wat de songs anno 2006 een verrassend eigentijdse sound geeft.
In 1984 verscheen hun eerste album, Learn To Talk, twee jaar later gevolgd door The Country Of The Blinds. Op dit laatste album was het duo met de komst van Zeena Parkins (orgel, accordeon en tevens een deel van de drumkit en zang) een trio geworden. Met de komst van Parkins veranderde de sound. Het gebruik van tapes werd achterwege gelaten. En wellicht werden de songs daardoor wat gladder en minder weerbarstig.
Beide elpees zijn nu eindelijk verkrijgbaar op cd: als het dubbelalbum Skeleton Crew. Ze worden aangevuld door tien niet eerder uitgebrachte stukken (live en studio), waaronder een verrassende versie van Massacres Killing Time (op Learning To Talk).