In de BBC-kwis Never Mind The Buzzcocks is al jarenlang een vast onderdeel The Identity Parade. De panelleden moeten uit een rijtje van vijf de muzikant zoeken die ze daarvoor te horen kregen. Vaker wel dan niet leidt dat hilarische grappen waarin de betreffende muzikant voor schut wordt gezet. Niet dat we dat Stuart Moxham toewensen, maar meedoen in dat rijtje zou hij wel kunnen. Tussen 1978 en 1980 schreef hij een klein beetje muzikale geschiedenis met postpunk- en indieband Young Marble Giants. Na het ontbinden van die band ging hij verder met de band The Gist. Later kwamen daar ook dit soort soloplaten bij. Voor deze plaat, op zijn eigen label, nodigde hij een aantal vrienden uit in zijn huisstudio. De zes korte nummers, met echte instrumenten en zonder computers gemaakt, zijn veel te brave stukjes singer-songwriterschap van een oudere rocker. Saai, dodelijk saai. Een drumroffeltje daar, een cimbaaltje hier, een akoestische gitaarlijntje dat niet afwijkt van de platgetreden paden. En dan hadden we zijn website nog niet gezien. Het is van de begindagen van het internet geleden dat we nog zo een rommeltje zagen. Nu, de man mag van ons zijn hobby verder beoefenen, maar stuur geen plaatjes meer op naar Gonzo-HQ!