Sinneplakken is een volgende halte van het steeds verder uitdijende netwerk van samenwerkende artiesten waarbij Seeljocht waarschijnlijk het bekendst is, en waarin mensen als Nils Frahm, Greg Haines, Machinefabriek, Mariska Baars en Peter Broderick een terugkerende rol spelen. In Sinneplakken hebben de Friese broers Romke en Jan Kleefstra zich verenigd met Sytze Pruiksma (met wie ze eerder ook al Kleefstra / Pruiksma / Kleefstra vormden zie GC#108) en gitarist Christiaan Kuitwaard, een nieuw lid van de familie. De karakteristieke stem van Jan Kleefstra waarmee hij zijn Friese poëzie voordraagt doet direct denken aan Piiptsjilling (GC#87), Kleefstra / Bakker / Kleefstra en Tongerswel (dat de broers met Gareth Davis maakten zie GC#107), maar muzikaal is Sinneplakken iets aardser dan de abstracte tonen van al die ensembles. Lange, geïmproviseerde nummers van tapeloops, minimale gitaar, feedback en incidentele percussie, zonder sterk uitgesproken elementen anders dan Kleefstras stem. De plaat golft in intensiteit heen en weer zoals het tij, maar blijft immer ingetogen, zoals eigenlijk alle muziek uit deze hoek. De artiesten lijken steeds op zoek naar een meditatieve sfeer, weg van de gejaagdheid van de moderne wereld, en vinden die vooral in de natuur en de elementen. Zo ook op Sinneplakken, al suggereert de ruwheid van sommige nummers eerder de zware Friese zeeklei, dan het lieflijke Vlielandse duinlandschap waaruit Seeljocht haar inspiratie haalt. Overigens kent het Nederlandse landschap zoals je weet weinig extremen, en kunnen de polders na verloop van tijd nogal op elkaar gaan lijken. Iets vergelijkbaars dreigt inmiddels een beetje met de platen uit het Kleefstra-kamp.