Vreemde carrière, die van Parlour. In 2002 debuteerden ze meteen met twee volwaardige platen, en na een stuiptrekking drie jaar later onder de vorm van de Hives Fives ep leek de groep dood en begraven. Maar kijk, nu brengt Temporary Residence de derde volwaardige plaat uit. En die is een logische voortzetting van het eerdere werk. Waren de eerste twee releases een (geslaagde) oefening in minimale krautrock, dan was de ep een rijkere invulling ervan, meer het werk ook van een volwaardige groep. Simulacrenfield gaat dus op hetzelfde pad verder: spilfiguur Tim Furnish verzamelde een uitgebreide schare muzikanten rond zich, inclusief blazers, die de aanstekelijke grooves van warmbloedige melodieën voorzien, met echos uit jazz en dub. Ook mag er af en toe gerockt worden: Furnish en de zijnen verdienden hun sporen al bij noiserockgezelschappen als Crain en Rodan en voorloper Cerebellum. Parlour klinkt dan ook als een kruising tussen Tortoise en de neokrautrock van Ganger, maar dan met een flinke scheut rock-n-roll. En opvallend: op deze Simulacrenfield staat geen enkel minder nummer, een zeldzaamheid tegenwoordig.