Charlie Looker heeft het eindelijk aangedurfd om een album onder zijn eigen naam uit te brengen. Niet dat hij muzikaal aan zijn proefstuk toe is. De New Yorker speelt namelijk bij Psalm Zero (een vreemd soort industrial metal) en was lid van zowel Zs (waar ook Liturgy-man Greg Fox in zat) als van Extra Life.
‘Simple Answers’ is meteen een heel ambitieus werk, gemaakt met een zeventienkoppig kamerorkest, een stel zangers en veel elektronica. Looker neemt het psychoanalytische en filosofische werk van het koppel Julia Kristeva en Patrice O’ Neal als uitgangspunt voor dit conceptueel hoogstandje.
Beiden probeerden de opnieuw opkomende fascistische ideologie te duiden en te begrijpen. Zware kost meteen, die voor Looker de katalysator vormt voor een album vol donkere, occulte pop met gotisch aandoende allures.
Zijn tenorstem gaat goed samen met die van een stel operastemmen, al horen we, zeker in de eerste helft van de plaat, vooral een stem die aanleunt bij die van een door een kilo vlees in de mond geramde Morrissey.
Gelukkig is de muziek zelf divers genoeg om dat kleine euvel te overwinnen. Neoklassiek, donkere pop, middeleeuws aandoende fragmenten, drones, postpunk, filmscores van imaginaire horrorfilms en het pathos van Marc Almond: het zit er allemaal in.
Mysticisme dat zal aanspreken bij liefhebbers van de muziek van Tuxedomoon voor ballet of van ‘Einstein On The Beach’ van Philip Glass, maar dan meer richting de experimentele hoek.
Inderdaad, een stevig brok intellect dat echter bij zorgvuldige beluistering zijn pracht prijs geeft.