Op Silver laveert de multi-instrumentalist Charles-Eric Charnier met zijn twee kompanen ergens tussen postrock, blues, jazz en countryfolk-achtige sferen. Toegegeven, het is een ontoereikende omschrijving voor de organische mix. De basis van Silver wordt gevormd door een swingend drumgeluid met onverwacht gelegde accenten en een twangy gitaargeluid. In 21 Echos Short pakt dat bijvoorbeeld uit in een psychedelische bluesrock; in 12 From voegen zich er donkere, grommende elektronica, een vage melodie van een analoge synthesizer, een ver trompetje, terwijl de drums onverstoorbaar doorswingen. Terwijl in 9 Moving er weer een beneveld soort jazzy rock klinkt. Denk aan de mooiste instrumentale fragmentjes uit The End of Riders On the Storm van The Doors. De vijf composities, samen een kleine drie kwartier, vormen een consistent geheel. De sfeer is loom, soms broeierige, soms duister. De mastering van Silver was trouwens in handen van Taylor Deupree, toch ook niet de eerste de beste. Charnier, met medemuzikanten Ronan Benoit en Cyril Secq, ontvouwt hier een prachtig en wijds klanklandschap.