Een album met veldopnames reviewen, begin daar maar eens aan om de zuivere ervaring van luisteraar naar woorden te vertalen. Geef uw woordendienaar een donkere kamer, een bed en een goede geluidsinstallatie. Meer is niet nodig om zulk gedetailleerd geluid zo intens mogelijk te kunnen beleven. Helaas hebben we bij Gonzo (circus) niet zo’n gespecialiseerde luisterkamer. We horen u zuchten van ongeloof. Koptelefoons en fantasie hebben we daarenetegen wél. De Australiër Robert Curgenven is geen onbekende naam in de kleine wereld van de veldopnames. Na eerder te hebben gewerkt met geluidskunstenaars zoals KK Null, Jason Kahn en Derek Holzer, richt Curgenven zich nu vooral op zijn eigen geluidslagen. ‘Silent Landscapes’ is het eerste volume van wat een reeks conceptuele composities zal worden. De context van ‘Silent Landscapes’ is het samenbrengen van natuurgeluiden uit heel Australië; noord, west, zuid, oost en midden, van vulkanische velden tot oeroude bergen, rotsachtige woestijnen en open vlaktes. In Australië is de natuur veelzijdig en deze verschillende plekken worden bij elkaar gezet in een imaginaire ruimte, een ondenkbare wereld zoals de mens die alleen verzinnen kan. Zo worden bijvoorbeeld brandende woestijnwinden door Curgenven omgevormd tot sinustonen terwijl vogels en krekels het achtergrondkoor zijn, getransporteerd uit een ander deel. De natuur laat zowel haar luide als haar zachte kanten horen, waarbij de mens haar fluisteringen en schreeuwen hier samenstelt in het lichaam van een compositie. De ogen worden gesloten en de samengestelde natuur krijgt een nieuw bestaansrecht in het menselijke bewustzijn. Geen enkele menselijke beleving van ‘Silent Landscapes’ zal hetzelfde zijn en meningen zullen verschillen. Ieder zijn eigen innerlijke land en ruimte voor wie aandachtig wilt luisteren!