‘Ramen open, volume luid’. Met je ogen dicht afdwalen naar Barcelona met een geluid dat zo uit Londen lijkt geplukt. Het klinkt als geografische hutsepot. Het Spaans-Franse duo Downliners Sekt schuifelt op de dubgeïnfecteerde stadsritmes van Burial en Mount Kimbie en voegt een extra stukje exotica en bas toe. Sluimerende beats en avondnevel. Dansen op het strand in slow motion. Zonnestralen op witte gevels. Chaos in de straten en de snelle ontsnappingsroute naar de zee. Barcelona lijkt onontgonnen terrein, maar het is het perfecte speelplein voor Downliners Sekt. Het duo teert al enkele jaren op abstracte elektronica, maar doorspekte hun geluid steeds meer en meer met oortjesverpulverende bassen zoals op het vorig jaar verschenen ‘Trim/Trab’ al te horen was. Barcelona is een kweekvijver vol geduld. En daar heeft Downliners Sekt lekker van geprofiteerd. Opener ‘Soul Debris’ transformeert van lichte gruis naar melancholische grootstadsblues, gedropt op een aanhoudend diep bass-ritme. De titeltrack herhaalt, vol benevelende melancholie. Downliners Sekt verleidt. Het lome ritme voert de dans. Vertraagd, versneld. Hobbelt hyperkinetisch op ‘Eiger Dreams’, verschrikt zich op ‘Etern’ en poft plomp op ‘Once Mercurial’. Mount Kimbie druipt af. Downliners Sekt zijn de nieuwe fluisterende basstechnoheersers.