Folk, het woord heeft de laatste jaren, met de doorbraak van labels als Digitalis, Fonal en Häpna, een heel andere bijklank en ook klankkleur gekregen. Ook een label als Leaf dat vroeger in pure laptopmuziek grossierde maar met mensen als Colleen en Hanne Hukkelberg de richting van de folkmuziek insloeg hebben het genre, weliswaar in aangepaste vorm, naar de voorgrond gebracht. Op zijn eigen label Komplott brengt Hans Appelqvist vooral experimentele folk uit, maar voor zijn nieuwe plaat op Häpna brengt hij erg traditionele, toegankelijke nummers. In de eerste nummers horen we nog een zwerm vogels passeren en lijkt het alsof de plaat in het bosrijke Zweden werd opgenomen. Ook de hondenkennel en de koekoek die in Sjuitre hun opwachting maken suggereren dat Appelqvist alle registers opentrekt. In werkelijkheid is Sifantin Och Mörkret een integere en erg open plaat geworden die rust – het poppy slotnummer buiten beschouwing gelaten – en een grote muzikaliteit uitstraalt en niet zo mis staan in de catalogus van het Smalltown Supersoundlabel. We waren niet altijd wild van Appelqvists vorige platen, maar dit nieuwe werk behoort overduidelijk tot het beste wat de man ooit gemaakt heeft. Ook ‘Need More Sources’, het solodebuut van Chris Stewart, in een vroeger leven actief bij The Boats, een groep die vooral door hun songstructuren en hun verstilde geluid een stevige fanbasis wist uit te bouwen, is een aanrader. Stewart zijn debuut wordt vooral gekenmerkt door de openheid die de plaat uitstraalt, elke noot heeft zijn plaats in het geheel en het is net door die zorgvuldige aanpak, de piano die meer zweeft dan echt het voortouw neemt, en het tijdloze karakter dat ervoor zorgt dat Shed ver boven de middelmaat uitsteekt. Twee platen die niet opvallen door hun hoge moeilijkheidsgraad, maar die we de liefhebbers van pop en folk warm kunnen aanbevelen.