Taylor Deupree is door de jaren heen steeds meer opgeschoven van verstild minimalisme naar dromerige ambient. Dat betekent niet dat hij zijn oog voor detail heeft verloren, maar wel dat het soms aan de aandacht dreigt te ontsnappen. Ook ‘Shoals’ klinkt op het eerste oor als een warme avond die zo uitnodigend is, dat je er met je ogen dicht in weg wil laten drijven. Maar wie wat dichter op de speakers gaat zitten en oplet, ontdekt een wereld van verborgen details. Net als op voorgangers ‘Stil.’ en ‘January’ neemt Deupree de tijd om de muziek langzaam op te bouwen uit laag over laag van minimale loops. De samples zijn grotendeels gemaakt met gamelans, maar wel zo bespeeld en bewerkt dat ze amper meer als zodanig herkenbaar zijn. De toevoeging van langzaam veranderende tonen maken het beeld compleet. Op de eerste track vermommen die zich moeiteloos als achtergrondgeluid, waardoor je het idee krijgt dat je in de tuin naar het insectenleven in het gras ligt te luisteren. Een briesje van ruis dat halverwege opsteekt maakt dat beeld compleet. De tweede track zit op eenzelfde manier in elkaar, en suggereert door zacht gedruppel een bos of een grot bij nacht. Niet dat Deupree gebruik maakt van herkenbare elementen, maar zijn controle over de sfeer is zeer effectief. De tweede helft van de plaat is wat drukker – onder een langzaam uitdijende soundscape van gong-loops wriemelen amper hoorbare geluiden – maar op de mooie aflsuiter ‘Falls Touching Grasses’, die doet denken aan Coils Black Light District-project, keert de welhaast meditatieve rust terug. Warm en sereen.