Het hoesje en de naam van deze band doen sludge of doom verwachten, maar niets is minder waar. Een ongelooflijk vervormde garagepunksound is wat we in de maag krijgen gesplitst. Het eerste nummer hebben ze speciaal voor de jonge kinderen redelijk proper en weinig overstuurd opgenomen, kwestie van een goede indruk te maken. Daarna volgen tien nummers die in één namiddag op de band werden gezet, in een echte studio! En daar zijn ze fier op. Alleen al omdat ze erin zijn geslaagd hun muziek zo overstuurd te doen klinken én live in één ruk op te nemen. Denk aan Gaunt ten tijde van de magistrale single Jim Motherfucker en ook aan de ruige, vlotte en even aanstekelijke nummers van de machtige Oblivians. Deze band schudt wereldnummers uit de pols alsof het niets is. Als we hun eigen grootspraak mogen geloven, namen ze op die bewuste namiddag honderd nummers op, maar met de tien die hier staan te blinken, zijn we al heel tevreden. Daarna volgen nog een vijftal, voor ons behoorlijk overbodige, instrumentaaltjes. Om vervelend te doen heeft Sludgefeast de bijgeleverde info in een onmogelijke kleurencombinatie en een niet te lezen lettertype gezet. Shitrock Motherfuckers blijkt daarenboven een conceptplaat te zijn, waarbij alle nummers gebaseerd zijn op voorhistorische videospelletjes. Schitterende lo-fi shitrock is dit, twintig minuten lang of wat had je gedacht? Dat Sludgefeast lange nummers speelde? Wanneer je de cd in de pc dropt, krijg je nog twintig extra mp3s. Op de website van de band is daarenboven een internet-only single te downloaden. Doen!