“It’s the singer, not the song”: hadden de makers van de tribute-3-lp ‘Shirley Inspired’ dit adagium in hun achterhoofd gehouden, dan hadden ze dit project nog kunnen redden van de halve mislukking die het nu is. ‘Shirley Inspired’ is een ode aan Shirley Collins, de godmother van de Engelse folk die dit jaar 80 wordt. Heel mooi en terecht, natuurlijk, en de organisatoren moeten vast verheugd zijn geweest dat ze maar liefst 34 artiesten bereid vonden mee te werken, waaronder mooie namen als Will Oldham (hier onder het verbasterde alias Bitchin Bonnie Billy Bajas), Alasdair Roberts, Angel Olsen en Blur-gitarist Graham Coxon. Helaas zijn de bijdragen, zoals natuurlijk te voorspellen viel, nogal wisselend in kwaliteit. De liedjes die Collins doorgaans zingt zijn de geijkte Engelse traditionals, een repertoire dat inmiddels overbekend is en waarin de liedjes, allemaal over de liefde, moordpartijen of eenzame zeemannen, nog wel eens wat op elkaar kunnen lijken. Het is dan aan de zanger(es) om er een boeiende interpretatie aan te geven. Collins zelf kan dat uitstekend, en ongeveer de helft van de bijdragen hier ook. Helaas hou je dan dus drie platenkanten over met mindere bijdragen. Maar ja, wijs maar eens een nummer van bijvoorbeeld iemand als Lee Ranaldo af, al is het dan een complete draak zoals hij hier aanlevert. Kortom: mooi project en goede bedoelingen te over, maar slechts deels geslaagd en vooral véél te veel.