Bip Hop is beroemt en berucht, beroemd vanwege de sterke compilatie serie, berucht omdat niet al de langspelers in hun catalogus even sterk zijn en zelfs variëren van zeer sterk en matig naar zwak. Uitkijken dus en goed opletten. Same Actor is het alter ego van de Chris Cook die opereert vanuit de scene rond Bristol. Hij deelde al met uiteenlopende acts het podium zoals Charlottefield, Req en Doormouse. De oplettende lezers weet nu al dat we niet te maken hebben met een genreneuker. Al hadden we het moeilijk met de wat standaard cut en paste elektronica in de openingstrack. Pas als Cook laat horen hoe hij zijn zelf ingespeelde instrumenten bewerkt met de computer smaakt het naar meer. De gitaar, sitar en dulcimer (Hommel) partijen laat hij opvallend intact. En dat maakt een verschil, geen collage van geluidpartikels maar hele melodieën worden geschikt tot knappe collages. Wat ook doorklinkt op Sharp Edges is dat Cook met meerdere stromingen experimenteerde. Hij heeft diverse projecten lopende, één waarmee hij de breakbeat verkent. Ritmes zijn dan ook prominent aanwezig en vullen de akoestische passages goed aan. Deze combinatie leverde nog eens een plaat in de Bip Hop catalogus die we quoteren als zeer sterk. Ook Jan Jelinek gebruikt moderne techniek en retroinstrumenten. Veel warme synthesizer klanken, gitaar en veel loops van diverse digitale percussie en glitch geluiden worden over elkaar gelegd. Zo krijg je een aangenaam, zeer warm en organisch geluid dat zeer repetitief is. Een geluidsmoeras waar het aangenaam toeven is. Kosmisher Pitch klinkt tegelijkertijd retro, denk aan de krautrock van begin jaren 1970 (Can, Amon Düül) en is soms zeer modern ritmisch en ontspannen jazzy. Maar voor de hele rit is het soms wat te ontspannen. De plaat weet de aandacht niet altijd te houden en is niet zo transcendent als de geroemde kosmische groepen uit de jaren 1970. De tweede nieuwe plaat in de catalogus van Bip Hop is er één van de alom geroemde Janek Schaefer. Migration is een geluidsproject bij een dansvoorstelling van choreograaf Noemie Lafrance. En hoe we ook proberen we kunnen ons niet echt inburgeren in migration. We hebben het wel eens meer bij concept cds die naar aanleiding van een voorstelling of festival worden uitgegeven. Als je de voorstelling in kwestie zag, kan het werken. Maar zonder die voorstelling mist het zijn impact. Electro akoestiek voor gevorderde, een snoepje voor het muzikale intellect waarschijnlijk maar vermoeiend en langdradig voor andere.