Chris Cook is niet de zoveelste Ravi met de sitar. Zijn vingers weten de weg goed te vinden op het niet-westerse instrumentarium, maar ook met de elektronische apparatuur kan Cook overweg in zijn werkzaamheden als Same Actor. De naam Hot Roddy gebruikt Cook als hij bezig is met breakbeat sitar. Op Sharp Edges gaat het, ondanks de naam, er rustiger aan toe. De scherpe kantjes zijn er zelfs wat vanaf. Op de slechtste momenten zo erg dat het Indiase liftmuziek lijkt. Maar evengoed klinkt hij tijdens Red Yellow Porpoise als een van de betere Warp-releases. Hij weet de gespitste oren echter nooit heel lang vast te houden. En dat maakt het een album dat leuk en prettig is om te luisteren, maar wat daarna hoogstwaarschijnlijk in de kast verdwijnt om er nog weinig uitgehaald te worden voor herbeluistering.