Klinkt bij een eerste beluistering sterrenloos, en groeit vervolgens naar bijbelse proporties. In die zin hebben Hélene Gautier en haar vier begeleiders met Starless & Bible Black de juiste bandnaam gekozen. Maar associaties met het oeuvre van King Crimson zullen na meerdere beluisteringen ook niet vreemd zijn. Muzikaal valt er namelijk veel te halen uit dit tweede album. Een deel van dat vakmanschap heeft zijn wortels in het erfgoed van die late jaren 1960, begin jaren 1970. Opvallend is het feit dat het album bulkt van dit soort muziekreferenties. Peter Philipson (gitarist/arrangeur) en Raz Ullah (elektronica) vormen de harde compositorische kern van de band. Gevoelsmatig wordt er door hen met het grootste gemak overgeschakeld van countryrock naar psychedelische industrial; en van swamp-blues naar symfonische jazz-rock. Het klinkt nergens geforceerd en gekunsteld. Neem daarbij het eerlijke en heldere stemgeluid van Hélene Gautier, die ook het tekstschrijven voor haar rekening neemt. Dat alles bij elkaar maakt van Shape Of The Shape een overweldigende luisterervaring. Wat een verademing bij al dat vrouwelijk kirrende geblaat van de Shakiras en De Langes om ons heen. Loepzuiver, zonder enige pretenties, neemt Gautier de zangpartijen voor haar rekening. Haar prachtige teksten worden geplaatst over naar de keel grijpende composities. Het up-tempo countrynummer Say Donny Say en de ballad Year Of Dalmatians zijn door hun pakkende refreinen niet uit je hoofd te slaan. En bij het meer dan negen minuten durende sleutelstuk Les Furies worden we geraakt door de combinatie van Stereolab harmonieën en aan Gentle Giant verwante sprookjesrock. ‘Shape Of The Shape’ is een album waar je jarenlang verder mee kan.