Over Savier kan niet veel meer worden verteld dan dat Serenade My Enemy zijn debuut-ep is op het kleine MoMT Records. Eerder zijn er nog twee tracks verschenen op het inmiddels ter ziele gegane internetlabel Noise-Joy. Maar mp3’tjes tellen niet, dus beschouwen we dit eigenwijs als een poging tot debuut. Deze nieuweling uit Edinburgh maakt gebroken beats met invloeden uit de dub en industrial, geheel gebaseerd op het geluid van innovators als Kevin Martin (Techno Animal) en Scorn. De openingstrack Lapse is voor onze verwende oren net even te vlak, maar Lost It en de titeltrack zijn uitstekend. Mede dankzij het specifieke geluid, dat vreemd genoeg nooit kan vervelen, mits het juist uitgevoerd wordt. En dat is hier gelukkig het geval. Opvallend overigens dat de ritmepatronen direct doen denken aan verstoorde dubstep. Techno Animal en consorten hebben altijd dicht tegen de huidige dubstepbeweging aangeschuurd. Lang napraten met Savier zit er helaas niet in, want een verdere onbekende zit al nerveus te wachten voor zijn functioneringsgesprek. We verwelkomen Alarmen maar ook hij is spaarzaam met persoonlijke informatie. De bijsluiter van zijn album Next geeft maar weinig weg over de persoon achter dit project, en dus blijft de context beperkt tot een Duitser genaamd Carsten Stiller die zijn tweede album aflevert op het eigen label Audiophobe. Zijn combinatie van ambient, glitch en gebroken ritmepatronen is al zoveel gehoord op het welbekende Rastar-Noton label. Gedigitaliseerde knisperscapes, maar zwaar genoeg om niet te vervelen. Sterker nog, eigenlijk is dit een prima plaat. Alleen moet hij beseffen dat hij net acht jaar te laat is met dit geluid. Gonzo #50 anyone? Next!