Daft beperkt zijn releasepolitiek al een tijdje tot een handvol artiesten. De malaise in de muziekwereld is daarvan de voornaamste oorzaak. Het label is daardoor meer en meer een uitlaatklep geworden voor Dirk Ivens (The Klinik,Absolute Body Control) en zijn eigen projecten, namelijk Dive en Sonar. De enige uitzonderingen op de regel zijn Monolith (het voornaamste soloproject van zijn Sonarkompaan Eric Van Wonterghem), Pressure Control en Rafael Martinez Espinosa. Als Geistform (zie MTG 41) is deze Spanjaard met Sequentia 2.0. inmiddels toe aan zijn tweede cd voor Daft. Met uitzondering van Electronic Symmetry, Fase en Grenze gaat Espinoza resoluut voor minimale, repetitieve, machinale, electro-industriële 4/4 beuktechno die weinig ademruimte laat. Uitsluitend voer voor de dansvloer dus en bijgevolg te situeren tussen Pan Sonic, Winterkälte, Esplendor Geométrico en Sonar. Voor snelle beslissers: de eerste oplage bevat een extra livecd opgenomen tijdens een labelnacht in mei 2004.
Sonar zelf overbrugt de stilte voor een nieuwe audiostorm met vier nieuwe nummers en een remix van de titeltrack. Progressie en innovatie is nooit het doel geweest van dit duo. Live ons de pleuris doen zweten met hun opzwepende rudimentaire electro wél. Verdere ambities moeten we hen bijgevolg niet toedichten. Dat doen ze ons inziens zelf ook niet.