Stravaganzza brengt met Sentimientos hun 2e album uit. Deze vierkoppige Spaanstalige metalband, opgericht door vrienden Pepe Herrero en Leo Jiménez, richt zijn pijlen vooral op het obscuurdere (prog)metalgenre met een sterk symfonisch tintje. James LaBrie gemixt met de mannelijke helft van Evanescence, Nightwish en Therion, samen vormen ze het kadertje waarin de sound van Stravaganzza past. En dat ze het genre tot een behoorlijk niveau verheffen, daarover bestaat geen twijfel. Hoewel het Spaans geen uitgelezen taal is om songteksten vlot te laten weerklinken, slagen de heren er samen toch in Sentimientos op de kaart te zetten. Het geheel is muzikaal heel sterk, het luistert vlotjes weg, en de teksten zijn enerzijds erg gedurfd en anderzijds erg kwetsbaar. Een melancholisch, deterministisch en poëtisch geheel, perfect passend bij de aprilse grillen die ons landje laatst teisterden, want tja, echt vrolijk word je er niet van. Zanger Leo Jiménez weet van wanten en wauwelt met een rauwe, zuivere en tragische stem medebandleden Edu Fernández, Pepe Herrero en Dani Pérez zo onder tafel. Samen vormen ze een goed geolied geheel waar de sentimentele vonken vanaf vliegen. Zo ook bij de Italiaanse goth metalband Lacuna Coil, die met Karmacode hun vierde album presenteert. Zangeres Cristina Scabbia en zanger Andrea Ferro doen hun uiterste best deze plaat, net als de voorgaande, van de nodige emoties te voorzien, en dat lukt uiteraard wonderbaarlijk. Hun hese stemmen resoneren het hele album door, en de lage en hoge toonaarden wisselen elkaar netjes af. Denk aan bands als Within Temptation, After Forever en Epica met wat Chad Kroeger (Nickelback) als mannelijke tegenhanger als extraatje. De meeste goth bands zijn nu éénmaal vooral een vrouwelijke aangelegenheid en het siert en onderscheidt Lacuna Coil dat de twee stemmen elkaar mooi aanvullen. Die samensmelting geldt net zo goed bij de hardere tracks als bij de mooie, evenwichtige ballades, die mee voor de afwisseling en het hitpotentieel van deze plaat zorgen. Een leuk extraatje is afsluiter Enjoy The Silence, een cover van de Depeche Mode-klassieker, die verrassend goed en vernieuwend gebracht wordt. Doorbreken kan vanaf heden geen problemen meer opleveren voor Lacuna Coil, met een plaat als Karmacode op de cv. Ook Regicide is een echte goth metalband. De zevenkoppige band is van Duitse oorsprong en de leden zijn heel klassiek geschoold. Ze maken er bovendien behoorlijk werk van: viool, piano, drums, gitaar, bas, twee zuivere stemmen, clean, zonder grunt, en al helemaal zonder de voor goth typische volle sopraanklank. Zanger Timo Südhoff en zangeres Frauke Richter zijn perfect op elkaar afgestemd. Ze zien er totaal niet goth uit, klinken het ook op het eerste gehoor niet, maar zet de bandleden samen en je krijgt een prachtig geluid dat meteen een beetje aan een innige versmelting van Krezip, Lacrimosa en Xandria doet denken. De plaat heeft een perfect afgelijnde sound, met de ene hitgevoelige song na de andere, die de band zeker tot een internationaal niveau kan tillen, en hen eindelijk over de Duitse grenzen zal brengen.