Piatcions mag dan uit Italië komen, tien tegen een dat de ongeïnformeerde luisteraar “Groot Brittannië” denkt bij het horen van ‘Senseless>Sense’. Niet alleen voeren de zangers accentloos Engels, de muzikale ijkpunten van de band zijn zonder uitzondering afkomstig uit Ol’ Blighty: Ride, The Jesus & Mary Chain, Swervedriver, et cetera. To gaze or not to gaze, denkt u nu, een blik op uw schoenen werpend, en hoewel niet onterecht, heeft de muziek van Piatcions ook stevige wortels in de psychedelische rock. Ontzettend hip natuurlijk dezer dagen, shoegaze, maar als we de hele retro/verzin-eens-wat-nieuws-kwestie links laten liggen, dan moet gezegd worden dat ‘Senseless>Sense’ best een leuke plaat is. Niet alle nummers zijn even sterk, maar de band verstaat de kunst van het liedjes schrijven wel degelijk. Piatcions wisselt rocknummers met de voet stevig op het wah-wah-pedaal af met meer dromerige liedjes en een soort orgel-gedreven statigheid die we kennen van Spiritualized. De band is daarmee gevarieerder, en meteen ook leuker, dan hedendaagse genre-genoten als Film School en Darker My Love. Heel af en toe zwenken de heren naar onze smaak wat te veel af in de richting van Oasis, maar misschien is dat onvermijdelijk als je zo vreselijk je best te doet Engels te klinken.