Hans-Joachim Roedelius, een Duitser van respectabele leeftijd (geboren in 1934), staat geboekstaafd als een van de grote namen van de krautrock, en dat vooral door zijn lidmaatschap van Kluster Cluster en Harmonia. Zijn eerste release was er in 1969 met Kluster, bestaande uit hemzelf, Dieter Moebius en Konrad Schnitzler. Als die laatste de band verlaat, verandert de naam in het meer Engels klinkende Cluster. Roedelius is sinds het prille begin van zijn muzikale carrière niet alleen actief in groepsverband, maar maakt meteen ook solomuziek die om een of andere reden niet past in het plaatje van de band waarin hij op een bepaald moment actief is. De man is inmiddels al behoorlijk op leeftijd, maar toch verschijnt nog regelmatig nieuw werk. Bovenstaande titels zijn uiteraard heruitgaves van wat het platenlabel Bureau B als essentieel werk van Roedelius ziet. Selbstportrait I, met als ondertitel Teil 1, Sanfte Musik (Part 1, Soft Music), bevat elf in elkaar overlopende stukken die werden opgenomen tussen 1973 en 1977, in wat te boek staat als zijn Forst-jaren, platen die grotendeels in zijn woonplaats met dezelfde naam werden opgenomen. Dromerige ambient, elektronische miniatuurtjes en de aanzet tot een ware carrière als albums uitspuwende ambientartiest. Het was toentertijd zijn derde soloalbum, en net als Selbstportrait II (1980) kwam de plaat oorspronkelijk uit op Sky, om later in al dan niet verkapte vorm opnieuw te worden uitgebracht. Selbstportrait II heeft als ondertitel Freundliche Musik, en zet de lijn van de reeks zelfportretten verder, uiteindelijk bestaande uit zeven delen. Het tweede deel focust net iets meer op de new age kant van zijn muziek, zwijmelmuziek voor krautrockadepten. Historisch zijn de platen zeker belangrijk, en ze hebben zeker hun waarde en invloed op ambient doorheen de jaren bewezen. Beide cds werden uitgebreid van notas voorzien door Asmus Tietchens. In 1982 verliet Roedelius het Sky label en ging naar Virgin om nog meer de richting van new age in te slaan. Zijn meest succesvolle album tot op heden, en zijn elfde soloalbum, was Geschenk Des Augenblicks Gift Of The Moment. Hij kreeg de hulp van cellist Arjen Uittenbogaard en violist Tjitse Letterie, om sporadisch zijn pianocomposities op te fleuren. Hij concentreert zich namelijk alsmaar meer op piano, en minder op elektronische opgewekte klanken, en laat op bepaalde ogenblikken een beetje cello, viool of gitaar toe. De muziek klinkt nog zoetgevooisder, braver of nietszeggender dan zijn voorgangers. Positiever kunnen we gewoon zeggen dat Roedelius zijn geluid alsmaar meer uitpuurt, polijst en op ware new age-leest schoeit.