In het weekend van 18 en 19 oktober organiseerde Dirk Serries in de Singer in Rijkevorsel een festivalletje waarop zeven nieuwe releases op zijn label werden gepresenteerd. Tonus is een voortdurend van bezetting wisselend ensemble dat ergens tussen jazz en klassiek zweeft en wordt geleid door Serries zelf. De productiviteit ligt hoog bij Tonus, net doordat Serries telkens andere bevriende muzikanten uitnodigt. Op ‘Segment Tones’ horen we het trio Martina Verhoeven,, Colin Webster en uiteraard Serries zelf. Met zijn vrouw en Webster speelde Serries al heel dikwijls samen, waardoor ze steevast aan het experimenteren kunnen gaan en bijvoorbeeld ook de instrumenten waarmee ze meestal worden geassocieerd (in dit geval piano en gitaar) achterwege te laten. Serries speelt deze keer accordeon en sopraan-melodica, Verhoeven cello en concertina; en Webster klarinet en altsaxofoon. Met zijn drieën brouwen ze een ingetogen portie drones die heel minimaal van toon klinken. De drie nummers klinken ietwat weemoedig, al zit er wel wat verschil tussen onderling. ‘Amplitude’ benadrukt eerder een ongemakkelijk makende dreiging, terwijl de twee andere stukken iets warmer klinken. Samenwerken met geestesgenoten zit Serries in het bloed. Eind vorige eeuw werkte hij al eens samen met Asmus Tietchens, en dat doen beiden twintig jaar later nog eens over. Beiden hebben heel wat werk uitgebracht in hun carrière en kunnen als oude rotten in het geluidskunstenaarsvak worden beschouwd. Beiden evolueren gestaag en dat is uiteraard goed te horen op ‘Air’. Serries speelt klarinet, melodica, concertina, accordeon en harmonica (het zijn ook de titels van de nummers). Hij bespeelde een instrument, zond het resultaat naar Tietchens die het gestuurde bewerkte en naar zijn hand zette. De beperking van één instrument bespeeld door Serries, waarna Tietchens er op heel eigen wijze mee aan de slag is gegaan, werkt wonderwel. Tietchens voegt allerlei vervreemdende geluiden en sacraal aandoende elementen toe, waardoor de muziek een betoverend karakter krijgt. Het blijft allemaal wel ietwat verstild en minimaal. Anderzijds is dat juist de kracht van de zes nummers (twee bewerkingen van een stuk met klarinet) die op ‘Air’ zijn terug te vinden. Beide albums zijn beperkt tot driehonderd fysieke exemplaren.