In de film ‘See You At Regis Debray’ schetst cineast C.S. Leigh hoe een dag van Andreas Baader kan zijn verlopen, toen hij in 1969 op de vlucht voor de Duitse politie onderdook in Parijs. Baader zat daar in het appartement van de linkse intellectueel Debray, die op dat moment in Bolivia gevangen zat wegens deelname aan Che Guevara´s beweging. De soundtrack voor de film is gemaakt door de minimal elektronica-componist Ryoji Ikeda. Het probleem bij speciaal gecomponeerde soundtracks is dat zij onnadrukkelijk moeten zijn, om het beeld niet te overstemmen. De vraag of de geluidsband dan wel op zichzelf kan worden beluisterd, dringt zich ook op bij Ikedas soundtrack. De geluidsband van See You At Regis Debray is compleet op een dubbel-cd gezet. Je hoort Ikedas minimale composities zoals minutenlang herhaalde loopjes of elektronische drones afgewisseld of gecombineerd met de setsounds van Baaders eenzame bezigheden. Soms pakt dat heel mooi uit, zoals in een strak ritmisch deel waar af en toe het geluid van een polaroidcamera doorheen klinkt. Ook de verschuivende ritmes en nadruk op geluiden is sterk. Ikedas klanken zijn goed, maar is de gehele soundtrack interessant om zon tachtig minuten te horen, zonder beeld? Misschien moet je het beluisteren als een hoorspel. Feitelijk is het ook auditief een weergave van een dag waarop een man (die gericht is op actie), noodgedwongen gebonden is aan een eentonig verblijf in een appartement. Voor de die-hards.