Ik vecht tegen de vergetelheid. Zoek in mijn archief, een verleden dat elke minuut meer vorm krijgt, naar de titelloze debuutplaat van Saroos. Toen ze het daglicht zag noemde ik ze een aanrader. Ze dreven mee op de golven van de avantgarde hip hop waar het Anticonlabel school meemaakte maar wisten er een snuif Krautrock en melancholie aan toe te voegen. Het duo van weleer werd een trio, Christoph Brandner en Florian Zimmer kregen voor See Me Not versterking van Max Punktezahl die eerder al zijn sporen verdiende bij The Notwist en Contriva. Het geheime wapen op See Me Not is echter Odd Nosdam die de productie voor zijn rekening nam en onvermijdelijk de richting meer van hetzelfde aanwees. Helaas kon ook Odd Nosdam niet vermijden dat hun nieuwste worp weinig echte hoogtepunten kent (het traag ontluikende Týden Divu is wat ons betreft het enige nummer dat echt het verschil maakt). See Me Not is een degelijke stijloefening die echter niet loskomt van hun strakke formule, weinig prikkelt en een eigen identiteit mist. Voor platen als deze lonkt de vergetelheid.