Hoewel Femi Kuti, zoon van godfather Fela, toch ook al een stevige reputatie heeft opgebouwd, wordt Antibalas algemeen gezien als de belangrijkste afrobeatgroep ter wereld. Met ‘Security’ lijken ze niet van plan de troon af te geven. In tegenstelling tot vele andere groepen in het genre, vreest Antibalas het experiment niet. De groep uit Brooklyn, New York, haalde voor zijn vierde album voor het eerst een producer van buitenaf naar de studio en niet de minste. John McEntire (Tortoise, Sea And Cake, Stereolab) drukt duidelijk zijn (postrock-)stempel op ‘Security’, met accenten die zowel aan Charles Mingus als aan Can doen denken. Maar Antibalas werkte eerder samen met zowel Medeski Martin + Wood als TV On The Radio, dus zo groot zal de schok voor fans van het eerste uur niet zijn. ‘Security’ bulkt opnieuw van de met jazz en latin doorspekte afrobeat, aanstekelijke ritmes en, eigen aan het genre, politieke boodschappen, die echter nooit in de weg staan van de groove. Straffe plaat. (www.antibalas.com) Zanger/gitarist Marcos Garcia is ondertussen ook in de weer met zijn eigen project, Chico Mann. Op ‘Manifest Tone Vol. 1’ experimenteert hij met elektronica, meer bepaald met drumcomputers en keyboards uit de jaren 1980. Dat levert een soort lo-fi electro, retrofuturistische afrobeat op. Het is natuurlijk een groot contrast met ‘Security’. Chico Mann legt de nadruk nog meer op de groove (soms kan je nauwelijks van een song spreken), maar toch is het een lekker voortkabbelende, funky plaat geworden. Binnenkort verschijnt de nieuwe Jimi Tenor, waarop hij samenwerkt met het Westafrikaanse trio Kabu Kabu. Laat het duidelijk zijn: afrobeat leeft!