Oliver Jones amuseert zich kostelijk op zijn pas uitgebrachte album: zijn aanstekelijk enthousiasme vult de hele plaat met een warme gloed. Reeds vanaf de eerste noten sleept de warmbloedige pianist op ‘Second Time Around’ de luisteraar mee op reis door de wereld van de postbop, af en toe een knipoogje richting blues uitdelend. Centraal staat vanzelfsprekend Jones’ rijke pianoklank, voorzichtig ondersteund door de akoestische bas van Eric Lagacé en de drums van Jim Doxas – die zich beiden, uiterst vakbekwaam, op de achtergrond houden. Sinds Jones een punt zette achter zijn wat flauwe carrière in de wereld van cabaretmuziek en zich bij het Canadese label Justin Time uitsluitend toelegt op kwaliteitsjazz, gaat het de man artistiek gezien bijzonder hard voor de wind. Eigen composities en perfect uitgevoerde standards lopen op ‘Second Time Around’ zó soepel in elkaar over, dat ze niet louter getuigen van het uitvoeringstechnisch kunnen van Jones. Zelfgepende nummers zoals ‘Remembering Chris’ of pakweg ‘Museric Waltz’ bewijzen dat zijn stukken de kracht hebben tegelijk te boeien én te ontroeren.