Een piepjonge straatrover, een verlaten straat en de loden evenaarszon: gedurende enkele seconden stond Manaus voor uw dienaar synoniem met het fatum. Een koelbloedige reisgezel en enkele fluks overgedragen bankbiljetten beslisten er gelukkig anders over. In het kielzog van vrouwlief verblijft Rob Mazurek (Chicago Underground etc.) sinds enige tijd in het snikhete hart van de Braziliaanse Amazonas-provincie. Tijdens zijn uitjes naar São Paulo zocht wereldburger Mazurek het gezelschap van de plaatselijke percussionist Mauricio Takara en een nieuw hoofdstuk in een uitdijend oeuvre was een feit. Mazurek is momenteel de enige echte erfgenaam van de elektriserende knip- en plakexperimenten van Miles Davis-producer Teo Macero. Als geen ander beheerst Mazurek de kunst om moderne, spannende jazz met elektronica te verzoenen zonder in bloedeloze fusion te verzanden. Het titelnummer desoriënteert nog enigszins door radiogeruis en vreemde samples maar op Pombaral drapeert Mazurek zijn typische fluwelen cornettonen over een slenterende, tropische groove. The Realm Of The Ripper is broeierige psychedelica met een Sun Ra-tic terwijl in het atmosferische, uitgesponnen Olhosss..plots stuiterende, knisperende breakbeats opduiken. Afrihouse van zijn kant is dan weer superieure, warmbloedige elektrojazz die zo de Jazzanova-platenkoffer in kan. Of de uwe, natuurlijk.