Alles wat onze concentratie kan afleiden van het geluid, wordt tot een minimum beperkt door het componistencollectief van Edition Wandelweiser. Hun cd’s huizen steeds in een broos wit vouwkartonnetje met enkel de meest essentiële informatie. Enige frivoliteit moeten we zoeken in de kleur van de cd-schijf (fluorescerend groen of babyroze bijvoorbeeld).
De avant-gardistische compositie (1963) van Ichiyanagi (een oud-student van John Cage) wordt voor deze gelegenheid uitgevoerd door Eye Music, een groep met vrije inloop (we herkennen onder andere Eric Lanzilotta en Michael Shannon). Naast heel wat traditionele blaas- en snaarinstrumenten, en synthesizers, wordt een container vol gebruiksvoorwerpen aangevoerd om vijftig minuten elektroakoestische muziek te produceren: onder andere stenen, vingernagels, een brok marmer en een gloeilamp prikkelen onze verbeelding. Zoals wel vaker in dit genre, leidt de grootte van de groep en de overvloed aan bronmateriaal niet tot overdonderend lawaai. Integendeel, want stilte speelt een dominante rol, afgewisseld met subtiele klankjes (de tik van een vingernagel op een steen), en zachte dreunen. Uitschieters van feedback (bamboefluiten) vormen de uitzondering.
De samenwerking tussen de Zwitserse geluidsonderzoeker d’Incise (Tresque) en percussionist Bondi, speelt zich ook af tussen muren van stilte, maar het repetitieve patroon van de tweede gedeelten van ‘Kirari-Kirari’ zorgt voor een interessante, ritueel aandoende sfeerschepping. Ook al flirten sommige aanslagen (een heerlijke klonk van vioolsnaren, piano en percussie) met de gehoorgrens.
De drie dimensies van de Argentijn Sergio Merce, worden vormgegeven met geprepareerde saxofoons. Wie geen fan is van dit instrument, hoeft zich geen zorgen te maken, want de extreem vervormde klankbron is nauwelijks herkenbaar. Vergelijkingen met de typische brom van een overstuurde versterker (volumeknop op 11, zonder input en ondertussen aan de aansluitingspunten prutsen) zijn relevanter. Wie pretendeert een extreme muzieksmaak te hebben, raden we zeker aan om met sluitstuk ‘Ondular De La Espera’ kennis te maken. Zevenentwintig minuten huisgemaakte dreunfeedbackgolven, die heel wat smachtende aanhangers van de hardere muziekgenres op de knieën zullen krijgen.