Fär bouwt al een tijdje aan zijn naamsbekendheid door middel van veel concerten. En die maken steevast indruk als we de vele positieve recensies mogen geloven. En daar is dan eindelijk ‘Salute’, hun debuut, dat heel overtuigend klinkt en waarmee we meteen snappen dat dit duo echt wel brokken aan het maken is. De stem van An-Sofie De Meyer heeft iets van Siouxie Sioux, Beth Gibbons (Portishead), Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) -probeer opener ‘Alpha’- en nog wel enkele andere straffe madammen. De muziek hangt ergens tussen techno, triphop, witch house, trap, indie met veel weerhaakjes en hier en daar een beetje industrieel aandoende noise opdat het geheel niet te gelikt zou klinken. De plaat werd opgenomen in de Much Love Studio van Tim De Gieter, het andere groepslid. Aan het geluid schort dan ook niets. Elk klein detail zit perfect in de mix. De tien nummers op ‘Salute’ bieden een staalkaartje van het kunnen van het duo, en dat is best wel wat. De sfeer blijft wel duister, zelfs al schurken sommige van de nummers over de bemodderde Brakelse (de parochie waar de band woont) dansvloeren. Fär, die zijn naam haalde bij het Zweedse woord voor kleur (färg), is als een warm dekentje voor een koude winteravond. Niet te duister, niet te vrolijk, maar aandoenlijk mooi in zijn eenvoud en diversiteit. Ondertussen lijfden ze Sigfrid Burroughs (onder meer Onmens als permanente livedrummer, wat een extra verrijking is voor het klankenpalet van Fär. We kunnen ons nummers als het prachtige triphopdeuntje ‘Mirror Flower, Water Moon’, ‘Epicaricacy’ of ‘Umbra’ zo al voorstellen in een iets ruigere versie. Schitterende plaat van twee artiesten wiens bezieling in elke noot is te herkennen, hoe bescheiden ze zelf ook over ‘Salute’ praten.