Midden juli was het feest in Los Angeles. Drie dagen lang vierde In The Red Records haar vijfentwintig jarig bestaan. Het label, opgericht door Larry Hardy, is al een kwarteeuw lang een thuishaven voor garagerock, rock-n’-roll, psychrock en allerlei aanverwanten. De eerste release had er eentje van The Gories moeten zijn. Ongeduld over de lange opnametijd van die plaat zorgde ervoor dat dat niet het geval was. Maar het zal daar in L.A. waarschijnlijk een onwaarschijnlijk feest geweest zijn want allerlei bands uit de geschiedenis van het label kwamen voorbij. De eerder genoemde The Gories maar ook The Oblivians, Boss Hog en The Hunches kwamen langs. Natuurlijk mocht ook Ty Segall niet ontbreken. Samen met zijn maatje Mikal Cronin speelde hij ‘Reverse Shark Attack’. Op de affiche ook nieuwe bands op het label zoals deze twee. Sleeping Beauties is een vijftal rond Hart Gledhill. Samen mixen ze alle bands die In The Red beïnvloeden tot een eigen mix. Die invloeden gaan van The Hunches over 13th Floor Elevators en andere oude en minder oude garagerock. Het resultaat klinkt heel vuil en smerig. Maar zo moet goede, opwindende garagerock ook zijn. De laatste jaren werden we overspoeld met het genre. In The Red is er echter weer in geslaagd om een band op te snorren die een lekkere debuutplaat voorschotelt. Ze geven zelf toe behoorlijk ‘Addicted To Drugs’ te zijn. En net zo verslavend werken klasbakken als ‘Meth’ of ‘50’s Haircut/Gold Shoes’. Op ‘Slumber Party’ kaapt het geluid van een blaffende hond een fijne bijrol weg. Uit een even opwindend vaatje tapt het viertal CCR Headcleaner uit San Francisco. Hun debuut is volgestouwd met een soort industrial aandoende psychrock. De productie van de plaat is zeer ruw, maar opwindend. Hoewel de opnamekwaliteit, de betere kartonnen doos, wel zorgt dat het misschien allemaal te ruw is. Het is een feestje van opwindende riffs voor de liefhebbers, zeker in ‘Eat This Riff’. Ook een topper is het uitgesponnen titelnummer. Voor de cooling down na zoveel opwinding is er afsluiter ‘Brown Acid’. Zelfs na een kwarteeuw bewijst In The Red nog altijd dat ze kwaliteit blijven vinden en uitbrengen. Hulde daarvoor!