The Utopian Strong is een supergroep, die bestaat uit progressieve rockgitarist Kavus Torabi, doedelzakspeler Michael J. York (bekend van onder meer Coil en Guapo) en voormalig snookeraar Steve Davis. Dat klinkt op papier alvast interessant. De naam voor deze groep kwam vanuit het euforische gevoel dat het drietal overhield aan het samenwerken met elkaar. Torabi, die al ruim twintig jaar muziek maakt, vond dit zelfs de makkelijkste plaat om te maken. Dat wil niet zeggen dat deze muziek oppervlakkig is, integendeel. Het middelpunt van het album, ‘Brainsurgeons 3’, laat wel blijken hoe minutieus de muziek van dit trio in elkaar steekt. Dit nummer van ruim tien minuten bouwt zeer langzaam op naar een volumineuze climax waarbij opgerekte gitaarakkoorden, doedelzakgeluiden en een knarsende piep op de achtergrond ergens op het randje van wrang en kristalhelder balanceren. Zowel de opbouw als het ‘noise’-randje in deze muziek doet denken aan de groteske nummers van Fuck Buttons. De toevoeging van de doedelzak is zowel een interessante als een gewaagde keuze. Er zijn momenten, zoals in het nummer ‘Do You Believe In Two Gods?’, waarbij het instrument bijna vals klinkt en waarbij je de muur van geluid die zich voltrekt het liefst af zou breken. Waarschijnlijk is dit het resultaat van hoe de drie muzikanten in het maakproces stonden. Zij hadden namelijk geen verwachtingen of vooroordelen en zijn vanuit die ‘tabula rasa’ vertrokken. Het zorgt ervoor dat de wat abstracte composities soms haast buitenaards klinken. Dit komt ook sterk tot uiting in het laatste nummer ‘Moonchild’, met spookachtige zang van Katharina Blake (van Miranda Sex Garden). Het beste kun je je maar overleveren aan The Utopian Strong en je laten meevoeren door hun bovennatuurlijke klanken.