Een Scandinavisch onderonsje van vier sterke, jonge(re) stemmen: altsaxofoniste Anna Högberg (Fire! Orchestra, Dog Life, Attack), tromboniste Maria Bertel (Selvhenter), bassist Christian Meaas Svendsen (Large Unit, Momentum, Nakama) en drummer Ole Mofjell (Natalie Sandtorv, Signe Emmeluth’s Amoeba). ‘Kalmar Union’, de titel van het dertig minuten durende stuk, verwijst naar een historisch verbond van de drie landen waar ze vandaan komen: Zweden, Denemarken en Noorwegen. Dat verbond weten ze ook te vertalen in een high energy performance, live opgenomen in de studio. Ze vliegen er meteen in met opgestroopte mouwen: de ritmesectie grof en rumoerig, Högberg met zingend en jubelend geweeklaag, en Bertel met onophoudelijke commentaren, al dan niet gemanipuleerd met elektronica. Het is pas na een minuut of zeven dat de intensiteit even wat zakt en muziek ontmantelt, met een passage die inzet op kleinere geluiden en stokjes die doorgegeven worden. De solo van Mofjell lijkt even zelfs verrassend lichtvoetig, tot zijn kompanen zich ermee komen bemoeien, de spanning en het volume toenemen, even weer teruggeschakeld wordt en een primitieve kreet uiteindelijk het startschot is voor een vulkanische ontlading waarin een sleutelrol weggelegd is voor Bertels monsterlijk verbasterde sound. Maar laat duidelijk zijn dat dit vooral een kwartet is dat eensgezind ten strijde trekt en dat half uurtje moeiteloos de aandacht vasthoudt. Een performance met kleur en ballen.