Overrompelende ritmes en Oosterse gezangen gebundeld als vaag gedefinieerde techno voor het hoofd en de geest. Het is een trend waar vooral de Italianen heer en meester in zijn. Het oude Romeinse filosoferen is samengesmolten met de Oosterse verlichte geesten verschanst in Italiaanse, dansende lijven. Experiment en diepgang in feestverpakking. Intellectueel exhibitionisme noemen zij het. Het is vakmanschap en toewijding, Het is exact wat je ook verwacht van Inner8, Dadubs’ Daniele Antezza. Technische perfectie en sonische kwaliteit. Beats met meerwaarde, door hun complexiteit, de finesse en de idee van ultieme opoffering voor de perfecte dans. Die dans wordt in brokstukken geserveerd op het gelijknamige debuut, een titel verwijzend naar ‘het concept van de eeuwige terugkeer’. Demonen dansen een collectieve deugd op de openers ‘Eudaemonia’ en ‘Daimon Anthem’. Een denkbeeldige verbinding tussen twee tracks die wel vaker voorkomt. Een idee die het plezier kan vergallen. Maar daar is het muzikaal te sterk en uitgepuurd voor met Antezza achter de knoppen. Een geluidenbeheerser die nauwelijks zijn gelijke kent en flaneert in quasi hetzelfde klankenpalet als Innner8’s groter broertje. Ambientklanken op ‘Disambient’ en ‘Moto Asintotico’ ontfermen zich over de innerlijke rust. Of onrust. Want wat doen grootse, ijle, richtingloze, dwarrelende geluiden met je? Is het een stilte voor de krachtuitbarsting? De ritmes wringen soms traag, hyperkinetisch en tegendraads. De bezwering vraagt tijd maar opent wel een wereld waarin seconden vertragen, aandacht verzinkt en de muziek allesomvattend wordt eens je het toelaat. Anders wringt de plaat – net zoals het syncopische monster ‘The Irony Of Karma (1)’- door je dagritme. Louter stem en drones op ‘Violence’. Een uitgebalanceerd evenwicht dat later na ‘The Paradox Of Authority’ wordt vermorzeld en gretig veroverd wordt door aan overspringende ritmes gekoppelde mantra’s. Als een decluttering van de innerlijke ballast, die op openbarsten staat.