De Noor Einar Kvitrafn Selvik heeft het plan opgevat om zijn fascinatie voor het oude runenschrift te vertalen in een thematisch drieluik: Runaljod. Deel één (Gap Var Ginnnunga) kwam uit in 2009; met Yggdrasil is nu ook het tweede hoofdstuk van zijn ambitieuze trilogie een feit. Hij wil namelijk elk rune uit het oude Futhark alfabet vertalen in passende muziek, acht per album meer bepaald. Het initiële verrassingseffect dat gepaard ging met het eerste album, niet in het minst door de aanwezigheid van Gaahl, de controversiële frontman van de dito black metalband Gorgoroth (waaruit overigens ook Selvik zelf stamt), is nu echter grotendeels verdwenen. De manier van werken en het totaalgeluid zijn ondertussen nagenoeg gekend. Opnieuw worden er voornamelijk oude, historische instrumenten zoals ceremoniële trommels, fluiten, draailier en Vikingviool gebruikt, vonden er zowel opnames binnen als buiten plaats, is er de (krachtige) samenzang van de drie stemmen en werd het geheel extra episch gekruid met opnames van natuurgeluiden (regen, kraaien, wolven, ) en rituele objecten als stenen, beenderen, bomen, etc. Uit dat alles komt een sound die het midden houdt tussen traditionele Noorse folk, dark ambient en een soort akoestische vorm van black metal. Yggdrasil is dus meer van hetzelfde, maar dat hoeft echt geen bezwaar te zijn.