Het melancholische titelnummer van deze digitale release, betoverde ons al op het album ‘Indelicate Slices’ (Room40, 2017). Juicht, want deze originele versie duurt maar liefst vijf keer langer. Eigen aan de ambient nevenactiviteit van microcomponist Richard Chartier is de dromerige sound. Melodieuze drones en nevelen van vaag herkenbare geluiden (kerklokken, harmonium, aaaah-gezangen, zeegeruis, enzovoort) cirkelen traag rond ons hoofd. Sommige passages doen denken aan het half wakkere ontwaakmoment tussen droom en slaap, terwijl er twee verdiepingen lager iemand naar een pianoconcert luistert. Heel even wordt de sfeer harder tijdens de korte machinale loop ‘Travelogue’, maar de sterke afsluiter ‘Palepalmdeathpalimsest’ sleurt ons terug naar onderbewuste dieptes met een aanzwellende draaikolk van repetitieve drones, galm, en aangenaam bewerkt geruis. De romantische en spookachtige sfeer wordt vervolledigd door het fascinerende artwork in de karakteristieke rozige tinten.