Emmanuel Mailly is een Frans componist, geboren in 1969, die behalve wiskundeleraar al meer dan twintig jaar actief is in de weer is met experimentele muziek. Nu en dan verschijnt een plaat, zoals het in 2013 verschenen ‘La Dynastie Des Polygones’. Hij schrijft echter ook muziek voor tentoonstellingen (Ben-Ami Koller), schrijft stukken voor dansperformances (Murs/Murs), houdt poëzievoordrachten en trekt de wereld rond met allerlei gezelschappen (Company Erasga). De waslijst is veel langer dan de eerder genoemde voorbeelden en toont het weidse karakter van ’s mans bezigheden. Geprepareerde gitaar, elektro-akoestiek, geluidskunst in al zijn vormen en onderzoek naar geluid zijn de dingen die Mailly bezig houden. Dat het niet altijd even hoogdravend hoeft te zijn of klinken, toont de Fransman aan met zijn nieuwste worp. Het is de imaginaire soundtrack voor een geflipte western, eentje die wel een western wil zijn, maar gewoon bijna voortdurend naast de lijntjes kleurt. Als echte doe-het-zelver nam hij alle nummers bij hem thuis op, op eentje na, dat een samenwerking is met Cathy Fern Lewis, die haar engelenstem bijdraagt aan ‘It’s Pouring Outside’. Op ‘Dirty Boots’ gebruikt Mailly zijn geprepareerde gitaar, die meestal noisy en schel klinkt, maar vult die aan met bizarre elektronische geluiden, wat het nummer anders doet klinken dan het gros van de voorgaande stukken. ‘Blues Solo New’ klinkt bijna als onvervalste instrumentale Americana, en breekt een beetje met de ietwat verstorende sfeer die het grootste deel van de plaat domineert. Het is alsof ieder personage in de imaginaire western voortdurend uit het lood zijn geslagen, en wat doelloos aan het rondzwalken zijn. ‘Mingot Jazz’ is er ook zo eentje. Jazz misschien, maar op een desoriënterende manier, misschien wel het belangrijkste kenmerk van ‘Rodeoranger’. Een verrassende western zonder beelden, maar des te meer verraderlijk woestijnzang.