Het jonge Londense trio White Lies wordt samen met Editors en Interpol – doorgaans in één adem genoemd met het postpunk Monument uit Manchester. Grotendeels terecht, maar evengoed refereert de band (bewust of onbewust) naar het geluid van Echo & The Bunnymen, The Chameleons of The Teardrop Explodes. Van deze drie jonge(re) bands is White Lies vreemd genoeg één van de minst geliefde, althans bij de critici en de Grote Popkenners want bij het grote publiek wordt de band sinds het massale succes van hun debuut To Lose My Life uit 2009 steeds meer op handen gedragen. Ritual is dan ook de spreekwoordelijke moeilijke tweede die de status van de grote doorbraak moet consolideren en bij voorkeur overtreffen. Ritual trekt alvast sterk op gang met drie beklijvende songs. Opener Is Love katapulteert ons bij ons nekvel naar de artistieke hoogdagen van The Simple Minds, Strangers is de vleesgeworden stadionknaller en de eerste single Bigger Than Us is de perfecte samenvatting van hun succesformule. Helaas is daarmee meteen ook hun beste kruid verschoten. Streetlights en Holy Ghost weten de balans nog in de goede richting te tillen; nadien domineert de nietszeggende en met pathos flirtende oppervlakkigheid. Met amper 50 procent aan overtuigend materiaal positioneert Ritual zich dan ook tussen Editors en Interpol die met respectievelijk In This Light And On This Evening en Interpol een regelrecht meesterwerk als wel een complete sof aan hun discografie voegden. Met de hakken over de sloot, heet zoiets.