Ashtoreth (Antwerpenaar Peter Verwimp) is tegenwoordig behoorlijk actief. De releases volgen elkaar snel op, de vraag om samenwerkingen eveneens. Het kon dus niet uitblijven dat hij na een stel platen in eigen beheer -waaronder ‘Pilgrim’, een geslaagde samenwerking met Grey Malkin, waarvan nu ook een remix verkrijgbaar is), een release op Unexplained Sounds (‘Morana’) en eentje op Consouling Sounds (het mooie ‘Redemption’, samen met No One– op het gerenommeerde Cyclic Law zou belanden. Vijfhonderd cd’s en driehonderd vinyls werden er geperst van ‘Rites I & II’, een album dat beide ritualistisch aandoende nummers, de eerste in een geplande reeks, bevat. Drones badend in een sjamanistische sfeer, bedwelmd door een overdaad aan wierook en de stem van Verwimp die al even sacraal klinkt als de rites zelf, vormen de basis van dit intrigerende album. Hier en daar horen we daadwerkelijk de snaren van de gitaar zelf, die tussen alle loops en effecten naar boven komen piepen. ‘Rite I’ en ‘Rite II’ laten elk een andere kant van Ashtoreth horen. Waar op ‘Rite I’ het donkere avontuur hoogtij viert, de stem wordt gebruikt om een brutale doomy sfeer op te wekken en de geluiden velerlei zijn, focust ‘Rite II’ zich vooral op het meditatieve ritueel met aanhoudende drones die meer verwant zijn aan de genregenoten op het label. Abbildung alias Casian Stefan brengt al platen uit sinds 2005 die dienen om de filosofische theorieën van Ludwig Wittgenstein naar dark ambient om te zetten. Het merendeel van zijn albums kwamen uit op ’s mans eigen label, Essentia Mundi. Na ‘All Demons Are Horned’ (2015) is ‘At The Gates Of Ouln’ het tweede op het Nederlandse Winter-Light, een label waarbij deze muziek perfect past. Zes nummers in iets meer dan een uur die helemaal in de lijn liggen van het eerdere werk van Abbildung. Klassieke dark ambient dus, met eigen accenten zoals de sacrale koorgezangen (samples uiteraard) in ‘Astrolatry’. Veldopnames, samples en orgeldrones verworden tot een meticuleus in elkaar gezette soundscape waarin het heerlijk verdwalen is. Die bezwerende stemmen worden op de rest van het album ingezet, wat leidt tot wondermooie en tegelijk bedwelmende nummers als ‘Hymni Zahir’ en ‘Travellers Of Eternal Spheres’. Yodok III, dat is het trio bestaande uit gitarist Dirk Serries, drummer Tomas Järmyr en Kristoffer Lo op tuba en flugabone. Hun nieuwe plaat werd geregistreerd tijdens hun concert in Dokkhuset (Trondheim, Noorwegen) op zeventien oktober 2016. Het is een plek die zeker werkt voor dit trio, gezien ze daar al eens speelden om de neerslag ervan op cassette uit te brengen in 2013. Iets meer dan een uur geïmproviseerde muziek is ons deel. Heel stilletjes, net hoorbaar, begint Yodok III met het dronejazzritueel. Na enkele minuten mag Järmyr zijn kunstjes op het drumstel etaleren, maar tot dan zegt het ons allemaal niet zoveel. Het klinkt een beetje zoekend en geforceerd allemaal. Even voor de helft valt het allemaal wel op zijn plaats en speelt het trio een set als hangt hun leven ervan af. De drones worden heftig, dringen zich op, het drumwerk is subtiel maar efficiënt en ook de blazers vinden eindelijk de juiste balans. Eenmaal de puzzelstukjes juist vallen brengt Yodok III een zeer boeiende mix van jazz, drones, ambient, postrock en neoklassiek. Het is gewoon soms een beetje zoeken naar die juiste stukjes.