Na de gruizige Detroit techno-esque oefeningen op ‘Hazyville’ (2008) en ‘Splazsh’ (2010) schiet Darren Cunningham techno verder aan flarden op ‘R.I.P.’, de laatste worp van de in nevelen gehulde producer. Hij luidt met de rustwens op de hoes het einde in van zichzelf, het einde van een genre of het einde van een tijdperk. Niemand die het weet. Op de witte voorkant van de plaat staren we naar een zwarte blokkenschaduw zonder directe betekenis, er valt alles en niets in te herkennen. Het beeld speelt met ons brein, waar we aan denken, lijkt een trieste illusie. En met dat gevoel dwalen we door ‘R.I.P.’: een eigentijdse techno-illusie doordrongen met elementen uit allerlei hoeken, maar de invloeden blijven slechts vaag herkenbaar. Detroit techno van toen (Underground Resistance) en nu (Omar S), de Berlijnse dub van Maurizio, de Manchesterrave van 808 State, de dubstep van Burial en de Britse elektronica van BBC Radiophonic Workshop zijn versmolten in een collage van aaneengesloten sferen. Licht en donker, somber en opgetogen, melodieus en industrieel. De speeldoos van Actress speelt kapotte melodieën en gruizige, onbestemde beats. ‘R.I.P’ is een vrije collage die doet denken aan techno, maar het al lang niet meer is. Het geheel bestaat niet meer, het is gefragmenteerd en uit elkaar gevallen. Techno: requiescat in pace.